Herbata to wspaniały posiadający wiele walorów smakowych. Parzenie herbaty w Azji oraz Wielkiej Brytanii, która kolonizowała wyspę Cejlon, to bardzo ważna część kultury. Szczególnie w tych państwach jakość herbaty jest bardzo ceniona. Korzysta się z małej ilości dodatków, bo głębia smaku herbaty jest najistotniejsza. To właśnie szacunek do herbaty przyczynił się do rozwoju technik parzenia herbaty. W dodatku jedynym właściwym rodzajem naparu jest ten wysokiej jakości. Niestety tania herbata nie posiada tak wielu walorów smakowych i właściwości zdrowotnych.
Jak parzyć herbatę?
Podstawą smacznej herbaty — jest wysokiej jakości susz herbaciany. Wybierając wysokiej jakości herbatę z Cejlonu przechowujmy ją w szczelnym pojemniku. Herbata bardzo łatwo nasiąka zapachami z otoczenia i łatwo wietrzeje. Dobrze przechowywana, w suchym, ciepłym miejscu herbata, na długi czas zachowa swoje walory smakowe. Nabierając suszu na łyżeczkę —pamiętajmy, by zawsze była sucha. Do parzenia herbaty potrzebujemy świeżej wody. Najlepiej zdecydować się na wodę źródlaną, która posiada niską zawartość minerałów. W ten sposób woda będzie czysta i z małą ilością minerałów, które nadają jej smaku. W zależności od typu herbaty, zalewamy ją w różnych momentach gotowania wody. Herbatę czarną należy zalewać „białą wodą”. Białą wodą nazywa się moment, kiedy woda mętnieje, ale jeszcze nie bulgoce. Zieloną herbatę należy zalewać wodą, która nieco ostygnie po zagotowaniu. Pamiętajmy też, że woda zmienia smak po kolejnych przegotowaniach. Najlepiej zalewać herbatę wodą gotowaną tylko raz. Kolejnym sekretem parzenia pysznej herbaty jest podgrzanie naczynia — czajniczka, dzbanka, w którym podamy herbatę, zapobiega to wytrącaniu się z herbaty dodatkowego osadu. Czas parzenia herbaty powinien trwać od trzech do pięciu minut. Pamiętajmy, że zielona herbata najsmaczniejsza jest z drugiego parzenia, a to powinno trwać od 5 do 8 minut. Istotny są też proporcję herbaty. Na jedną osobę przypada łyżeczka herbaty. Jeśli parzymy w czajniku — dosypmy dodatkową łyżeczkę.
Gatunki herbat
Herbaty pochodzące ze Sri Lanki charakteryzują się wielością gatunków. Przyczyną do tej mnogości są ortodoksyjne metody, które wykorzystują fabryki herbat w tym państwie. Zapewniają w ten sposób różną fragmentacją liści. Konsekwencją sortowania, sortowania i suszenia tradycyjnymi metodami są gatunki od wielkolistnych herbat — Orange Pekoe, aż do drobnoliściastych — Flower Pekoe i BOP Fanning oraz Dust. Jeśli zależy nam na aromatycznym, ale delikatnym smaku — warto pokusić się o drobne, lekko sfermentowane tipsy herbaty FBOP, czyli Flowery Broken Orange Pekoe. Herbata OP — Orange Pekoe, to wielkolistna herbata ze spiralnie skręconymi liśćmi — uwalnia silny aromat przy dłuższych parzeniach. Poleca się też zielona herbatę GP — Gun Powder. Gun Powder powstaje przy użyciu chińskiego procesu podgrzewania i mocnego skręcania liści. Warto wiedzieć, że wszystkie herbaty — czarne, zielone, białe pochodzą z jednego rodzaju krzewu, a o ich walorach decyduje jedynie moment zbiorów i sposób suszenia.
Herbaty ze Sri Lanki leżącej na wyspie Cejlon są wspaniałym, wysokiej jakości wyborem. Parzenie naparu to od wieków wielka tradycja, wokół której obrosło wiele zwyczajów, a także zasad. Większość tych zasad, które obejmują proces parzenia znajduje swoje odzwierciedlenie w smaku naszego naparu. Warto skosztować różnych typów herbat — by znaleźć swój ulubiony. Pamiętajmy, że jedynie wysokiej jakości herbata posiada głęboki, pełen walorów smak.